ဘုရားရွင္၏အပါးမွ မခြာေသာ ၀ကၠလိရဟန္း

ဘုရားရွင္၏အပါးမွ မခြာေသာ ၀ကၠလိရဟန္း။

••••••••••••••••••••••••••••••

သာ၀တၳိျပည္မွ ၀ကၠလိမည္ေသာ ပုဏၰားသည္ ဆြမ္းခံၾကြလာေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးျမင္ရျပီး

အလြန္ႏွစ္သက္ ၾကည္ညိဳလွေသာေၾကာင့္ အျမဲမျပတ္ ဖူးျမင္လိုသျဖင့္ ရဟန္းျပဳေလသည္။ ရဟန္းဘ၀ ေရာက္သည္တြင္ ဘုရားရွင္ အနီးအပါးသို႔သာ သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ေနျပီး ပရိယတၱိ ပဋိပတၱိတို႔ကို အားထုတ္ျခင္း မရွိေပ။

ျမတ္စြာဘုရားက . .
"ခ်စ္သား၀ကၠလိ - စကၡဳပသာဒျဖင့္ ၾကည့္ျမင္တင့္တယ္ေသာ ငါဘုရား၏ အပုပ္ေကာင္ ကိုယ္ထည္ကို ၾကည့္ေန၍ အက်ိဳးမမ်ား။ ငါေဟာၾကားေသာ တရားကို ထင္ျမင္ေအာင္ ပညာစကၡဳျဖင့္ ရႈ၍ အားထုတ္ျခင္းသာ ငါဘုရားကို ၾကည္ညိဳရာေရာက္သည္"ဟု ဆံုးမေတာ္မူ၏။

သို႔ေသာ္ ၀ကၠလိရဟန္းက မနာယူဘဲ လာျမဲသာလာ၍ ဖူးေျမာ္ေန၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္သို႔ ၾကြေရာက္၍ ၀ါကပ္ေတာ္မူသည့္ေန႔၌ "၀ကၠလိ - သင္ႀကိဳက္ရာ အရပ္တပါးသို႔ သြားေလေတာ့"ဟု ႏွင္ထုတ္လိုက္၏။
၀ကၠလိရဟန္းသည္ ငါ့အား ျမတ္စြာဘုရားက ဖူးေျမာ္ ခ်ဥ္းကပ္ေစျခင္း မျပဳလွ်င္၊ ေသျခင္းက ျမတ္ေသးသည္-ဟု ေတြးေတာကာ ဂိဇၩကုဋ္ေတာင္ထိပ္မွ ခုန္ခ်ေသေတာ့မည္ဟု ရည္ရြယ္၍ ေတာင္ထိပ္သို႔ သြားေလသည္။

ျမတ္ဗုဒၶသည္၊ ၀ကၠလိ၏အျဖစ္ကို ေရႊဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္သိေတာ္မူသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
"၀ကၠလိ - မေၾကာက္လင့္၊ လာေလာ့၊ ငါသည္ ညႊန္ေျပာင္း၌ နစ္ေသာ ဆင္ေျပာင္ကို ကယ္တင္သကဲ့သို႔ သင့္ကို ကိေလသာ ညႊန္ေျပာင္းမွ ဆယ္ယူကယ္တင္အံ့" ဟု ေရာင္ျခည္ေတာ္လႊတ္၍ အားေပးတရား ေဟာေတာ္မူသည္။ ထိုအခါ ၀ကၠလိသည္ အားတက္၍ ႀကီးစြာေသာ ပီတိျဖစ္ကာ၊ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားေတာ္ကို ဆင္ျခင္ရင္း၊ ပဋိသမၻိဒါႏွင့္တကြ အရဟတၱဖိုလ္သို႔ ေရာက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ရွိခိုးလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ အေရာက္ သြားခဲ့ရာ ျမတ္စြာဘုရားက ေအာက္ပါဂါထာကို ေဟာေတာ္မူေလသတည္း။

"၀မ္းေျမာက္ျခင္း မ်ားစြာရွိ၍၊
ျမတ္စြာဘုရား အဆံုးအမေတာ္၌ ယံုၾကည္ျမတ္ႏိုးေသာ ရဟန္းသည္၊ သခၤါရတို႔၏ ခ်ဳပ္ျငိမ္းရာ၊ ျငိမ္သက္ခ်မ္းေျမ့ေသာ နိဗၺာန္ကို ရေလရာ၏"

( ဓမၼပဒ - ဘိကၡဳ၀ဂ္

အာသေ၀ါမကုန္မခ်င္း အားထုတ္ပါ။

အာသေ၀ါမကုန္မခ်င္း အားထုတ္ပါ။
••••••••••••••••••••••••••••••

ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ ရွိေနေသာ ရဟန္းတို႔ကို၊
ဘုရားရွင္က-ရဟန္းတို႔ သင္တို႔သည္ ရဟန္းကိစၥ ျပီးဆံုးကုန္ျပီ...

ေလာ-ဟု ေမးေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ရဟန္းတို႔က မိမိတို႔အသီးသီးယူဆထားသည္မ်ားကို ေလွ်ာက္ထားၾက၏။
တပည့္ေတာ္သည္ သီလစင္ၾကယ္ျပည့္စံုပါ၏။
တပည့္ေတာ္သည္ ဓုတင္ေဆာင္ပါ၏။
တပည့္ေတာ္သည္ ဆိတ္ျငိမ္ေသာေက်ာင္း၌ ေနေလ့ရွိပါ၏။
တပည့္ေတာ္သည္ စ်ာန္ရပါ၏။
ထိုသို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အရဟတၱဖိုလ္ရရန္ မခဲယဥ္းေတာ့ပါဘုရား-ဟု ေလွ်ာက္ထားၾကကုန္၏။

ထိုအခါ ဘုရားရွင္က၊ ရဟန္းတို႔၊ သီလ-ဓုတင္-အနာဂါမ္ ခ်မ္းသာမွ်ျဖင့္ လံုေလာက္ျပီ မဆိုႏိုင္။ အာသေ၀ါမကုန္ေသးလွ်င္ ခ်မ္းသာမရႏိုင္။ ဤကဲ့သို႔ စိတ္ကိုျဖစ္ေစရမည္-ဟု ေအာက္ပါဂါထာကို ေဟာၾကားေတာ္မူရာ ေဒသနာေတာ္အဆံုး၌ ထိုရဟန္းတို႔ ရဟႏၲာျဖစ္ၾကေလသည္။

"သီလအက်င့္ ရွိကာမွ်ျဖင့္၄င္း၊
အၾကားအျမင္ မ်ားကာမွ်ျဖင့္၄င္း၊
တည္ၾကည္မႈ သမာဓိ ရကာမွ်ျဖင့္၄င္း၊
ဆိတ္ျငိမ္ရာ၌ ေနကာမွ်ျဖင့္၄င္း၊
ရဟန္းသည္ အာသေ၀ါကုန္ခန္းေသာ ရဟႏၲာအျဖစ္သို႔ မေရာက္ေသးသမွ် ပုထုဇဥ္တို႔ မမွီ၀ဲအပ္ေသာ အနာဂါမိဖိုလ္ခ်မ္းသာကို ရေပ၏-ဟူ၍ သက္သာရာ (ရပ္နားျခင္း) သို႔ မေရာက္ပါေစလင့္"

( ဓမၼပဒ - ဓမၼ႒၀ဂ္ )

သတိပ႒ာန္ေလးပါးအေပၚ ဘုရားရွင္၏အာမခံမႈ

သတိပ႒ာန္ေလးပါးအေပၚ ဘုရားရွင္၏အာမခံမႈ။
••••••••••••••••••••••••••••••

ရဟန္းတို႔ - မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္မဆို ဤသတိပ႒ာန္ေလးပါးတို႔ကို ခုနစ္ႏွစ္တို႔ပတ္လံုး ဤေဟာျပေသာနည္းျဖင့္ ပြါးျငားအံ့၊ထိုပြါးေသာ ပုဂၢဳိလ္အား မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ပင္ အရဟတၱဖိုလ္ျဖစ္ေစ၊ ဥပါဒါန္အႂကြင္းရွိေသးလွ်င္ အနာဂါမိဖိုလ္ျဖစ္ေစ ဤဖိုလ္ႏွစ္ပါးတို႔တြင္ တစ္ပါးပါးေသာ ဖိုလ္ကို(အမွန္ရေပမည္ဟု) အလိုရွိအပ္၏။

ရဟန္းတို႔ - ခုနစ္ႏွစ္ကို ထားဘိဦး။ရဟန္းတို႔ - မည္သည့္ပုဂၢဳိလ္မဆို ဤသတိပ႒ာန္ေလးပါးတို႔ကို
ေျခာက္ႏွစ္တို႔ပတ္လံုး ဤေဟာျပေသာ နည္းျဖင့္ ပြါးျငားအံ့။ထိုပြါးေသာ ပုဂၢဳိလ္အား မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ပင္ အရဟတၱဖိုလ္ျဖစ္ေစ၊ ဥပါဒါန္အႂကြင္းရွိေသးလွ်င္ အနာဂါမိဖိုလ္ျဖစ္ေစ ဤဖိုလ္ႏွစ္ပါးတို႔တြင္တစ္ပါးပါးေသာ ဖိုလ္ကို (အမွန္ရေပမည္ဟု) အလိုရွိအပ္၏။ငါးႏွစ္တို႔ပတ္လံုး။ ေလးႏွစ္တို႔ပတ္လံုး။ သံုးႏွစ္တို႔ပတ္လံုး။ ႏွစ္ႏွစ္တို႔ပတ္လံုး။ တစ္ႏွစ္တို႔ပတ္လံုး။