အဇာတသတ္
လျပည္႔ညမွာ
ငါ႔ရင္ေတြပူေလာင္လို႔ပါလား
တခုခုဟာေနသလိုမ်ိဳး။
နန္းေတာ္တစ္ေဆာင္လုံး
ငါ႔လိုေ၀ဒနာတစ္ေယာက္မွရွိပုံမေပၚဘူး ။
ေလာကတစ္ခုလုံးေပ်ာ္ရႊင္ေနတာေတာင္
ငါဘ၀ဟာေျခာက္ကပ္လို႔
ရထားတဲ႔စည္းစိမ္းေတြ
ငါ႔စိတ္ကိုမေပ်ာ္ရႊင္ေစနိဳင္ဘူး။
ငါ႔အမွားကငါ႔ကိုေတာက္ေလာင္ေနျပီ
ေဒါသမီး
ေလာဘမီး
ေမာဟမီး။
ငါသတ္ခဲ႔တဲ႔ငါ႔အေဖ
ငါ႔ကိုပူေလာင္မူျငိမ္းေစခဲ႔တဲ႔ငါ႔အေဖ
ငါ႔ကိုလူျဖစ္ေအာင္လုပ္ခဲ႔တဲ႔ငါ႔အေဖ
အခုေတာ႔မရွိေတာ႔ဘူး...။
ဟာ.....ဘာလုပ္ရမလဲ
အမတ္ၾကီးေတြလာလဲ႔စမ္း
ငါဘာလုပ္ရမလဲ....။
မင္းၾကီးတိတၳိဆရာေတြဆိသြားပါ
စိတ္ေတြေပ်ာ္ရႊင္ေၾကာင္းေဟာပါလိမ္႔မယ္
ငါမေပ်ာ္ရႊင္ရင္ေကာ....
အဇာတသတ္အေမးမွာ
အားလုံးအသံေတြတိတ္လို႔။
ေဟ႔ဇီ၀က
မင္းကလူနာေတြေဆးကုေတာ႔
ငါ႔စိတ္ဒဏ္ရာကိုမကုေပးနိဳင္ေတာ႔ဘူးလား..။
ကုေပးနိုင္ပါတယ္မင္းၾကီး။
ျမတ္စြာဘုရားဆီကိုလိုက္ခဲ႔ပါ
စိတ္ဒဏ္ရာသက္သာပါလိမ္႔မယ္။
မသက္သာရင္ေကာ
သတ္လိုက္ပါမင္းၾကီး။
ၾကိုက္တယ္ကြာ
လာသြားၾကစို႔။
တိတ္တိတ္ေလးလိုက္ခဲ႔ပါမင္းၾကီး
တိတ္ဆိတ္မူဟာေၾကာက္စရာမဟုတ္ပါဘူး။
ေဟာ ဟိုမွာ ျမတ္စြာဘုရား
ျမင္ရယုံနဲ႔ေအးခ်မ္းသြားပါလား
ရွိခိုးလိုက္မိတယ္..။
သာမညဖလသုတ္ကိုနာယူမိေတာ႔
ဓမၼေဆးေတြ ရင္ထဲခသြားျပီ
ေသာကေတြေျမခသြားျပီ။
အမွားကိုမွားမွန္းသိရင္ပညာရွိ
မသိရင္ေတာ႔လူမိုက္တဲ႔
အဇာတသတ္ဆက္မမိုက္ေတာ႔ဘူး။
လေရာင္ေၾကာင္႔ကုမုျဒာၾကာပြင္႔သလို
ျမတ္စြာဘုရားတရားေတာ္ေၾကာင္႔
အသိညဏ္ေတြပြင္႔ခဲ႔ရျပီ။
ထား၀ယ္ရဟန္းငယ္( တန္ေဆာင္မုန္းလျပည္႔ညအမွတ္တရ)
No comments:
Post a Comment