က်ီးမႏိုးတဲ႔ည
ေဆးေပါင္းခတဲ႔ည
သစ္ပင္ေတြကိုဓားနဲ႔လိုက္ခုတ္တဲ႔ည
ဗ်စ္သြန္းပန္ ေတြေဆးဖက္၀င္တယ္ဆိုတဲ႔ည
မုဆီ၀ပ္ဟမ္း ခ်က္စားတဲ႔ည
ကာလာသားဟင္းခ်က္စားတဲ႔ည
ရြာထဲမွာဘုရားပြဲလွည္႔တဲ႔ည
ဗိုက္ကားေနေအာင္မုန္႔ေတြေကြ်းတဲ႔ည။
ဒါေတြဟာငါတို႔ရိုးရာေတြ
အခုထိမပ်က္ေအာင္ထိမ္းသိမ္းထားတယ္
ကိုယ္႔တိုင္းျပည္ ကိုယ္႔လူမိ်ဳး ကိုယ္႔ရိုးရာ
ဘယ္ေတာ႔မွမေမ႔နိဳင္။
ထား၀ယ္သားေတြဒါေတြရိုးရာမပ်က္လုပ္ေနခ်ိန္
ငါတို႔ထိုင္းမွာ ထိုင္းရိုးရာလြယ္ကထုံတဲ႔
မီးေမွ်ာပြဲေတြက်င္းပေနေပမဲ႔
ဆားမပါတဲ႔ဟင္းကိုစားရသလိုမ်ိဳး
အဓိပၸါယ္ေတြမဲ႔ေနခဲ႔တာ
အခုဆို ၃ ႏွစ္ေလာက္ၾကာေရာေပါ႔။
ေငြနဲ႔၀ယ္လို႔မရတဲ႔အထဲမွာ
ရာသီအလိုက္ျဖစ္ေနတဲ႔ခံစားခ်က္ေတြပါတယ္။
အစားထိုးကုလို႔မရတဲ႔အထဲမွာ
ရိုးရာဓေလ႔ေတြပါတယ္။
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔အသက္ရွင္နိဳင္တဲ႔လူမ်ိုး
သာျဖစ္ခဲ႔ရင္
အခုေလာက္ထိ ေ၀းေနစရာမလိုဘူး။
အခုေတာ႔
ဒုကၡတစ္ခုေ၀းဖို႔အတြက္နဲ႔
အားလုံးနဲ႔ေ၀းေနရတာတန္ရဲ႔လားဆိုတာ
ေသေသျခာျခာတြက္ဖို႔လိုေနျပီ။
ထား၀ယ္ရဟန္းငယ္ (တန္ေဆာင္မုန္းလျပည္႔ေန႔အမွတ္တရ)
No comments:
Post a Comment